Kelten in het Wild: Lian Blasse

In de serie ‘Kelten in het Wild’ laten we alumni van de opleiding aan het woord over hoe het hen vergaat in het wild: wat vonden zij ervan om Keltisch gestudeerd te hebben en hoe heeft dat hun verdere levensloop beïnvloed? Voor onze derde aflevering: Lian Blasse, afgestudeerd in 2015.

“Toen ik jong was, draaiden mijn opa en oma wel eens cd’s van Enya en Clannad. Als betoverd zat ik daar dan naar te luisteren, meelezend met de teksten in de boekjes van de cd. Dat Iers, het was de mooiste taal die ik ooit had gehoord. Op een dag ging ik die taal leren, beloofde ik mezelf. Jaren later, dit alweer enigszins vergeten, zat ik mijn hoofd te breken over mijn studiekeuze. Ik had wel een aanleg voor Grieks en Latijn, dus overwoog dat te gaan studeren. Totdat mijn moeder zei “Wist je dat je ook Keltisch kan studeren?”. Eigenlijk was mijn keuze toen al gemaakt. Toch ben ik eerst, om het zeker te weten, maar naar een meeloopdag gegaan en volgde daar een college Oudiers: de voorloper van de taal die ik zo graag wilde leren. Preposities die konden vervoegen. Beginletters die zomaar veranderen als ze op een andere plek in de zin stonden. Ik was op slag verliefd en wilde zo snel mogelijk weer terug die collegebanken in. En de Oudierse taal bleek het helemaal voor mij te zijn. Nog veel leuker (want, ingewikkelder) dan het moderne Iers dat me oorspronkelijk in de Keltische talen had getrokken.

Ik heb er vijf jaar kwistig op los vertaald, gedateerd, geanalyseerd en gereconstrueerd, met als hoogtepunt de vakken in de Master, waar ik met mijn enkel overgebleven jaargenoot (we noemden elkaar ‘medestrijder’) op de kantoortjes van docenten urenlang talen leerde, met uitstapjes naar, onder andere, het Hittitisch en het Avaars.

En drie jaar geleden stond ik daar dan, met een bachelor- en masterdiploma Keltische talen en cultuur en eigenlijk nog geen enkel benul wat ik vervolgens wilde doen. Ik wilde namelijk niet professioneel verder met Keltisch. Om mezelf rustig de tijd te geven om hierover na te denken en ondertussen wat praktische werkervaring op te doen, begon ik met een baan als projectmedewerker bij Faculty of Skills, een trainingsbureau op het gebied van communicatieve vaardigheden. Daar corrigeerde ik teksten, organiseerde ik draaidagen en deed ik administratieve taken. Tot mijn verbazing beviel me dat goed en werd ik projectmanager, waarbij ik universitaire docenten adviseerde over hoe ze online communicatietrainingen kunnen inzetten in hun onderwijs en gaf ik workshops over hoe ze zelf zo’n training kunnen maken.

Na een kleine vijf jaar begon het toch te knagen dat ik geen baan had waarin mijn persoonlijke interesses terugkomen. Toen ben ik overgestapt naar het boekenvak en inmiddels werk ik als productmanager bij 62damrak in Hilversum, waar ik boekhandels ondersteun met het inkopen van Engelstalige boeken, met een focus op science fiction en fantasy. En dat past goed bij me! Ondanks dat ik in mijn baan zelden een Keltische taal tegenkom, draag ik het altijd met me mee. Letterlijk zelfs, aangezien ik een tatoeage in het Oudiers liet zetten als aandenken aan deze waanzinnige tijd. De muziek uit mijn jeugd kan ik inmiddels verstaan en daarbij ben ik zelf ook muziek gaan maken in de folk/pop-band Twigs & Twine, onder andere in het Oud en Modern Iers. Daarnaast ben ik nu ook bezig als solomuzikant, waarbij ik mijn debuut EP ‘Avalon’ noemde, als eerbetoon aan mijn Keltische roots. Verder ben ik sinds mijn master actief in de redactie van het tijdschrift ‘Kelten’. Genoeg om me bezig mee te houden dus!“