Kelten in het Wild: Sanne Jongeleen

In de serie ‘Kelten in het Wild’ laten we alumni van de opleiding aan het woord over hoe het hen vergaat in het wild: wat vonden zij ervan om Keltisch gestudeerd te hebben en hoe heeft dat hun verdere levensloop beïnvloed? Voor onze vijfde aflevering: Sanne Jongeleen, afgestudeerd in 2016.

Een rare, zeer complexe oude taal, die maar weinig mensen kennen, laat staan volledig beheersen. En een tweede, grammaticaal iets eenvoudigere taal met evengoed een aantrekkelijke mate van obscuriteit. Een ontegenzeggelijk bijzonder en soms moeilijk vakgebied, waarbinnen nog meer dan genoeg te onderzoeken valt. Ik denk dat het een hoop over mij zegt dat nu juist deze informatie tijdens de open dag van Keltische talen en cultuur de doorslag gaf om te besluiten Keltisch te gaan studeren. En dat voor iemand die met een natuur en gezondheidsprofiel was geslaagd en de klassieke talen maar zozo had gevonden.

Oudiers, waarmee ik in 2011 mijn studie begon, stelde echter niet teleur. Ik was geboeid en betoverd door hoe anders deze taal was met zijn mutaties (klankveranderingen) en ronduit ingewikkelde werkwoordformaties. Het was alles wat me beloofd was, maar dan nog beter. Zeker toen ik meer en meer begon te leren over de heerlijk bizarre literatuur, in aanraking kwam met middeleeuws Iers recht en Middelwelsh zijn intrede deed. Ik volgde praktisch alle cursussen die Keltisch aanbood in de bachelor en master en genoot van de extra tutorials die Peter Schrijver gaf (over bijvoorbeeld Ierse wetteksten, Avaars en Proto-Indo Europees).

Ik was mijn studie Keltisch niet begonnen met een vooropgezet plan voor wat ik erna wilde doen. Ik besloot simpelweg te doen wat me leuk leek en wel te zien waar het schip dan zou stranden. En zo deed ik ook dingen naast mijn studie. Voor mij betekende dat dat ik in mijn tweede jaar voorzitter werd van Asterix (de studievereniging van Keltisch) en lid was van de opleidingscommissie Keltisch en in mijn derde jaar zitting nam als student-lid in de Board van Onderwijsdirecteuren, een adviesorgaan in de faculteit dat meedenkt over nieuw onderwijsbeleid.

Die laatste functie bleek achteraf de start te zijn van mijn carrière. Ik werd gevraagd als student-assistent door het onderwijsbeleidsteam van de faculteit Geesteswetenschappen om allerhande administratieve klusjes te doen die aan beleid raakten of dat voorbereidden. Later had ik het geluk dat er vlak na mijn afstuderen een plekje vrij kwam in het team als beleidsmedewerker. En voor ik het wist, zat ik complexe materie ontwarren, gaf ik advies aan het faculteitsbestuur en schreef ik beleidsnotities over onderwerpen als taalbeleid, herstructurering van bacheloropleidingen, en kwaliteitszorg. Had dat iets te maken met Keltisch? Nee. Maar eigenlijk ook weer wel, want Keltisch was één van de vele opleidingen waarvoor ik beleid opstelde en ik had bijna dagelijks contact met Peter, maar dan niet in zijn hoedanigheid als hoogleraar Keltisch maar in zijn functie als vice-decaan voor het bacheloronderwijs.

Na vijf jaar met veel plezier bij de faculteit Geesteswetenschappen gewerkt te hebben ben ik afgelopen zomer gestart als één van twee nieuwe beleidsadviseurs bij de Universiteitsbibliotheek. Heerlijk om daar de functie mede vorm te kunnen geven, me weer allerlei dossiers eigen te mogen maken en meer te leren over de bibliotheek (die dus véél meer doet dan alleen boeken uitlenen en oude handschriften beheren)! En met onderwerpen in mijn portefeuille als de bijzondere collectie, open access-ontwikkelingen en een nieuw beleidsplan voor de komende jaren mag ik adviseren en meedenken over machtig interessante onderwerpen.

Het nadenken over complexe materie, nieuwe dingen leren en het leggen van puzzels zit er dus nog steeds erg in. Maar heeft mijn werk dan ook nog concreet te maken met Keltisch? Nou, nee. Of mag ik de relatief in buitengewoon grote getale aanwezige Keltische collega’s meetellen (er werd me niet voor niets tijdens mijn sollicitatiegesprek gevraagd wat het toch is dat Kelten naar de bibliotheek trekt)? En stiekem ben ik ook nog actief in de redactie van het tijdschrift Kelten en draag ik achter de schermen bij aan de voorbereidingen voor 100 jaar Keltisch in Utrecht in 2023. Want Keltisch helemaal loslaten, daar ben ik nog niet aan toe!