Kelten in het Wild: Lien Rentmeester

In de serie ‘Kelten in het Wild’ laten we alumni van de opleiding aan het woord over hoe het hen vergaat in het wild: wat vonden zij ervan om Keltisch gestudeerd te hebben en hoe heeft dat hun verdere levensloop beïnvloed? Voor onze zevende aflevering: Lien Rentmeester, afgestudeerd in Utrecht in 2010 (BA Keltisch) en in Aberystwyth (MA Welsh Literature) in 2011.

Om dan maar bij het begin te beginnen, aan het eind van de middelbare school deed ik toelatingsexamen aan de HKU voor mode, daar werd ik afgewezen (achteraf gezien erg blij om) en toen was het zoeken naar iets anders. Ik vind talen enorm intrigerend: taal laat je de wereld op een bepaalde manier zien en beïnvloed daardoor je belevingswereld, dus hoe tof is het om nieuwe talen en daarmee nieuwe culturen te leren kennen.

ik ben echter geen grote held in het spreken van vreemde talen, vandaar dat de keuze tussen Scandinavisch of Keltisch snel gemaakt was. Ik vond de kleinschaligheid (je kent ook de studenten van andere jaren) heerlijk. Ook heb ik altijd het idee gehad dat de manier waarop de buitenwereld over Keltisch denkt eraan bijgedragen heeft dat het een zeer gedegen academische opleiding is, alsof ze zich extra moet bewijzen (bij een 3^e-jaars vak psychologie wisten mijn klasgenoten niet hoe ze hun eigen visie onderbouwd moesten verwoorden omdat ze tot dusver enkel samenvattingen hadden gemaakt).

Iers is nooit mijn sterkste kant geweest en voor mijn master wilde ik me verdiepen in ’t Welsh. Gezien de grootte van de studie in Nederland en de beperkte keuze in masters werd het al snel duidelijk dat als ik meer Welsh wilde, ik naar het buitenland moest verhuizen. Mijn verhuizing naar Aberystwyth in Wales is een van de tofste dingen die ik gedaan heb, ondanks de hiraeth [Welsh woord  voor heimwee, red.], die me nooit meer losgelaten heeft (maar dat is stiekem wel fijn).

In Aber zag ik het einde van mijn opleiding rap naderen maar ik had geen idee wat ik nu wilde. De academische wereld lag me niet helemaal – informatie vergaren is erg leuk maar ik haalde geen voldoening uit het schrijven van mijn scriptie. Ik wilde creatief bezig zijn en meer met mensen werken, zodoende werd decorontwerp mij aangeraden. Uiteindelijk belandde ik, door vrijwilligerswerk op festivals en dankzij een vriend van me die licht deed in Tivoli OG, in de evenementenwereld en bij verschillende poppodia. Daar ben ik begonnen met trailers lossen en laden, bandjes opbouwen en was ik lichtvrijwilliger bij twee poppodia. Op die manier heb ik mezelf een nieuw vak geleerd en na 2 jaar (ik werkte deeltijd in de catering) ging ik zzp’en.

Ik heb superveel meegemaakt, enorm veel ervaring opgedaan en hartstikke genoten maar toen kwam corona. Toekomst in mijn vak was er toen al helemaal niet meer. Ik wilde er sowieso ooit uit gaan stappen, want ik miste de mentale uitdaging en zag mezelf niet tot mijn pensioen minimaal 10u per dag (staand)werken, nooit vrij hebben/nemen en zwaar tillen, maar wilde eerst nog wat beter worden (en meer zelfvertrouwen krijgen door meer grote zalen en een tourtje te doen). Stiekem ben ik wel blij met de timing, want ik gok dat ik over tien jaar wel erg oud gevonden zou worden voor een carrière switch.

En toen moest ik verzinnen ‘wat dan’. Ik heb veel gesolliciteerd – ik had een voorwaarde, het moest op fietsafstand zijn – en uiteindelijk gaf het waterschap mij een kans. Zodoende werk ik nu als applicatiebeheerder: je zorgt dan dat de gebruikers tevreden zijn en je past, waar mogelijk, de applicatie aan of laat de leverancier dit te doen. Voor nu een leuke uitdaging en manier om verder te zoeken waar ik plezier uit haal en waar mijn kracht ligt. Ik heb zo’n vermoeden dat de toekomst toch weer wat anders voor me in petto heeft.

Soms vind ik het jammer dat ik niks met mijn opleiding doe, maar ik weet nog niet zo goed hoe ik al die kennis, met name die taal, kan combineren met mijn werk; wie weet verhuis ik ooit terug naar Wales en ga ik daar bij de overheid werken (die zijn tweetalig), of misschien komt er iets anders op mijn pad wat al mijn interesses samenbrengt. We zullen zien. Een ding weet ik wel: de studie Keltisch heeft mijn leven verrijkt. Ookal doe ik er niet actief iets mee, het zingt rond in mijn gedachtes en heeft me gevormd tot wie ik ben, zeker het jaar in Aber.