Kelten in het Wild: Robin De Jager

Robin en haar hondje Púca

In de serie ‘Kelten in het Wild’ laten we alumni van de opleiding aan het woord over hoe het hen vergaat in het wild: wat vonden zij ervan om Keltisch gestudeerd te hebben en hoe heeft dat hun verdere levensloop beïnvloed? Voor onze tiende aflevering: Robin De Jager, afgestudeerd voor haar BA Keltisch in 2017.

Iedere zomer gingen wij drie weken op vakantie naar Ierland. Andere kinderen kwamen terug met bruine benen en verhalen over de camping in Frankrijk. Ik kwam terug met verhalen over ruïnes in het Ierse landschap en de adembenemende uitzichten vanaf de kliffen. Vanaf jonge leeftijd wist ik precies wat ik wilde doen als ik volwassen was, namelijk verhuizen naar Ierland. Van hoe mijn leven er daar uit zou zien, had ik mij geen beeld gevormd, maar dat het gevuld zou zijn met het rijke erfgoed van de Ierse cultuur, dat wist ik zeker. Nu als 28-jarige heb ik deze droom waargemaakt. Sinds 5 jaar woon ik in Dublin, waar ik werk als manager voor een customer service team bij Indeed.com. Het waarmaken van mijn droom heeft grotendeels te maken met de keuze voor de studie Keltische Taal en Cultuur aan de Universiteit van Utrecht.

Na de middelbare school wilde ik eerst naar Ierland verhuizen en daar studeren. De verhuizing kwam te vroeg en op het laatste moment annuleerde ik de reis en mijn inschrijving bij Trinity College Dublin. Tot ik op de studie Keltische Taal en Cultuur mijn plek vond, heb ik hier nog wel eens spijt van gehad. Toen ik mijn kamer thuis aan het opruimen was, vond ik een oude studiegids. Per toeval viel de gids open op de pagina van Keltische Taal en Cultuur en ik kon bijna niet geloven dat deze studie bestond. De eerstvolgende open dag zat ik in Utrecht in een lokaal te luisteren naar een introductieles van Ranke de Vries. Ik was verkocht! Aan het einde van het uur schudde ik Ranke de hand en zei ik dat ik haar in September zou zien.

Zo vond ik mijn weg naar Keltische Taal en Cultuur. We begonnen het jaar met Oudiers. De taal fascineerde mij, vooral omdat deze zo ingewikkeld was. Het vertalen ging vaak gepaard met de volgende zin in het woordenboek “meaning unknown” of “meaning corrupted”. Wat moet je dan? Je kan natuurlijk bij de pakken neer gaan zitten of je kan een betekenis bedenken die past binnen de tekst die je voor je hebt liggen. Je leert dus roeien met de riemen die je hebt.

Oudiers was slechts één van de fascinerende vakken die ik heb gevolgd. Sommige vakken waren zo klein dat deze in een achterkamertje van de universiteit plaats vonden of niet eens een officieel lokaal hadden, maar plaatsvonden op het kantoor van de docenten. Het volgen van kleine vakken heeft nadelen: zo kom je nooit weg met het niet doen van je huiswerk. Daar tegenover staat de connectie die je hebt met je medestudenten en docenten. Vergeet het zitten in een anonieme studiezaal met honderden andere studenten. Hier weet iedere docent niet alleen je naam, maar ook je achtergrond en alles wat je met ze wilt delen. Wat Keltisch voor mij uniek maakte, was de connectie met docenten, die niet alleen doceren, maar eerder discussiëren.

Het kiezen voor de studie Keltische taal en cultuur was één van de beste keuzes die ik in mijn leven heb gemaakt. De eerste vraag die ik altijd kreeg op open dagen van ouders was wat voor werk ik wilde gaan doen als ik klaar was. Op dat moment had ik hier niet altijd een antwoord op, maar het studeren van Keltisch heeft direct meegewerkt aan het bouwen van mijn carrière. Niet alleen word ik met mijn CV altijd uitgenodigd op gesprek (wie wil er namelijk niet weten wat voor mensen Keltisch studeren), ook heeft Keltisch mij geleerd hoe je overal het beste van kan maken en hoe je nooit moet opgeven. De studie zelf komt nog terug in mijn dagelijks leven in de boeken die ik lees, de plekken die ik bezoek, de talen die ik leer, maar ook bijvoorbeeld in de naam van mijn hond, Púca (het Ierse woord voor geest en een karakter in Ierse folklore).